توی همون بهشتی که توی 2 پست پیش تعریفشو کردم بهم گفتند:

مردم زمان حضرت زردشت (ع) که پیامبر خدا بود، یکتا پرست بودند و کتاب آسمانی هم داشتند ولی بعد از زردشت دین او را تحریف کردند و مردم به ثنویت یا دوگانه پرستی روی آوردند.یعنی معتقد بودند که جهان توسط دو نیرو اداره میشود : 1.اهورامزدا(خیر و نیکی) 2.اهریمن

                                                       *****

ما معتقدیم جهان توسط یک نیروی واحد اداره میشود که خود را "الله" معرفی فرموده و ما اورا "خداوند،ربّ،رحمن،رحیم و ...." میخوانیم.و ما اهریمن را یکی از مخلوقات خداوند میدانیم.که به او مهلت داده شد تا ثابت شود اشرف مخلوقات انسان است. 

اما انسان...

انسان یکی از زیباترین مخلوقات خداوند است.

خداوند فرشتگان را یک بُعدی آفرید ودر آنها صرفا "عقل" قرار داد.

و حیوانات را هم یک بُعدی و صرفا از "شهوت" آفرید

اما انسان ترکیبی از "عقل" و "شهوت" است...

خداوند از روح خود در انسان چیزی دمید و به این ترتیب انسان دارای دو "بُعد" است و در واقع دارای دو "خود".....!!

1.خودِ عالی(هویت اصلی انسان که همان ودیعه الهی ست)

2.خودِ دانی(طبیعت آدمی که شامل شهوات هم هست)

تضاد های درونی انسان میان این دو رخ میدهد.گاهی خودِ دانی غلبه میکند و گوش به فرمان شیطان آدمی را تا قعر میکشاند و گاهی خودِعالی پیروز میشود و انسان را تا سر حد کمال بالا میبرد و معنای خلیفـة الله(جانشین خدا در زمین) را زنده میکند و گاه انسان آنقدر پایین و بالا میرود که بعد از یک عمر زندگی در همان نقطه ی صفر باقی مانده و مدام از تضاد های درونی ملول و خسته میشود...

*اما آیا باید "خودِ دانی" را به بند کشید؟(شما نظرتونو بگید، من توی پست بعدی جوابشو میگم)