من چه در وهم وجودم چه عدم دلتنگم

                              از عدم تا به وجود آمده ام دلتنگم

روح از افلاک وتن از خاک، دراین ساغر پاک  

                            از در آمیختن شادی و غم دلتنگم

خوشه ای از ملکوت تو مرا دور انداخت     

                              من هنوز از سفر باغ ارم دلتنگم

ای نبخشوده گناه پدرم آدم را 

                               به گناهان نبخشوده قسم دلنتگم

حال در خوف و رجا رو به تو برمیگردم  

                               دو قدم دلهره دارم دو قدم دلتنگم

نشد از یاد برم خاطره ی دوری را  

                               باز هرچند رسیدیم به هم دلتنگم

                                                                                       

                                                                        "فاضل نظری"